Standardowa pętla po pracy. Na odstresowanie :-)

Przed pętlą byłem jeszcze w aptece, ubrałem się na krótki rękawek a tu szok: zimno i wieje jak diabli. Szybko więc uzupełniłem strój o bluzę z długim rękawem, ale i tak trochę zmarzłem. Trochę zapomniane uczucie.

Jak zwykle, w ostatnią sobotę maja odbyła się Kaszebe Runda. Ja pojechałem pętlę mini - 125 km, to był mój pierwszy raz na KR. Chciałem już pojechać tę pętlę w ubiegłym roku, ale z powodów osobistych nie pasował mi termin.

No cóż, pogoda dopisała, impreza udana, dobre towarzystwo do jazdy i wielu znajomych po drodze i – już na koniec – na mecie. Endo mówi mi że poprawiłem dystans na 1 godzinę — poprzedni wynik był z Żuław Wokoło 2011 :-)

Na start omówiłem się na 8:35 z Tomkiem – kolegą z pracy. Tomek jechał ze swoim kolegą Marcinem, którego dla jasności wołał Stefcio. Ostatecznie wystartowaliśmy 5 minut później – małe spóźnienie.

start o 8:25 © adas

Pierwszy odcinek – do bufetu w Borsku pokonujemy w dobrym tempie 25 km/h. Bufet – super, bardzo smaczne ogórki i swojski chleb ze smalcem, wędzone ryby, jajecznica lub naleśniki i jeszcze nie wiem co więcej. Gdybym tego wszystkiego spróbował, to bym pewnie nie ruszył dalej :-)

Bufet w Borsku © adas

Śniadanie w Borsku umilał muzykant © adas

Jedziemy dalej, ale tempo spada. Stefcia łapie skórcz, musimy dopasować szybkość do najsłabszego, potem dowiaduję się że to będzie jego życiówka i to z 50km!

na trasie Kaszebe Rundy 2012 © adas

W końcu docieramy do drugiego bufetu w Sominach. To już połowa drogi. W bufecie bardzo dobra pomidorowa z ryżem, uzupełnienie bidonów i w drogę. Na wjeździe, przed bufetem był umiejscowiony punkt pomiaru czasu. Wystarczyło przejechać po matach i system dokonywał odczytu danych z czipów, jakie wszyscy mieliśmy przymocowane na rowerach. Proste i niezawodne. Szkoda że na zeszłorocznych Żuławach Wkoło zabrakło takiego pomiaru. Tuż przed odjazdem przyjeżdza Padre z rwm-u, chwilę rozmawiamy, dowiaduję się że za nim jedzie większa grupa rwm-owiczów.

Ja © adas

Bufet w Sominach © adas

Dalsza droga daje się we znaki. Nasza pętla skręca na północ i wiatr zaczyna przeszkadać. Na szczęście nie jest zbyt mocny. Bufety są już umiejscowione co ok. 15 km, co dobrze robi morale Stefka (i pewnie nie tylko :-)

Przed kolejnym postojem Stefek zaczyna coś przebąkiwać o jeździe własnym tempem. Ten odcinek ma na dodatek jeszcze więcej podjazdów, co spowalnia nas jeszcze bardziej. Ale za to widoki rekompensują wysiłek.

Widoczek z KR © adas

Osława Dąbrowa © adas

Czas mija szybko i kolejne postoje następują jeden po drugim. W Połczynie raczymy się lodami od Algidy i racuchami. W Sulęczynie drożdżowym z rabarbarem i żurkiem z wojskowego kotła. W Stężycy mają placki ziemniaczane, kawę i, na życzenie, herbatę. Stefek jedzie swoim tempem, ale dobrze mi idzie – a może to my już zwolniliśmy. Dochodzi nas po kilku minutach na każdym postoju.

Jeszcze przed Stężycą pętla KR skręca na południe, ale wiatr także zmienił kierunek i już nie popycha nas do przodu, jak na początku trasy. Powoli górę bierze też zmęczenie.

Metę (tę z pomiarem czsu) pokonuję pierwszy, Tomek jest za mną po 4 s. Dojeżdzamy na Rynek w Kościerzynie, gratulacje i medale, odbieramy też żetony na makaron i piwo. W oczekiwaniu na makaron spotykam Marchosa, który tuż przed nami skończył pętlę 225 km. Widzę także Silvera z rodziną, oni jechali 65km (z przyczepką).

Meta KR © adas

Marchos z dyplomem © adas

W oczekiwaniu na nasze dyplomy spędzamy na rynku jeszcze trochę czasu. Potem się rozjeżdzamy, wracając na trasie do Żukowa widzę odpoczywającego ori72 i jego szosę.

Ale dziś wieje.

Odstawiłem auto na przegląd i pojechałem wałem przy kanale Raduni. Niestety wiele odcinków jest poprzegradzanych i nieprzejezdnych. Trwają jakieś prace hydrobudowlane :-) no i oczywiście budowa obwodnicy południowej.

Dojechałem do Armii Krajowej i skręciłem w Kartuską, ddr do góry na skrzyżowanie z Nowolipiem. Kierowałem się na Schuberta gdzie miałem do odbioru zakupy. Potem już przez Morenę i Myśliwską prosto do domu.

Pierwsze 7 km to wycieczka z synem — mała pętla po lesie. Dawno tam nie byłem i niepotrzebnie pokierowałem nas w mocno zapiaszczony podjazd. Ale ostatecznie i tak było OK.

Potem już solo skierowałem się w stronę lasów Oliwskich. Dziś chyba po raz pierwszy letnie upały, nawet w lesie było zbyt parno.

Na koniec (już bez licznika) szybki wyjazd do bankomatu.

Wieczorem razem z synem pokręciliśmy się po okolicy. Kajtek zadowolony :-)

Rano miałem umówioną wizytę u lekarza, pojechałem rowerem. Po wizycie zrobiłem jeszcze rundkę ddr nad Zatoką, do granicy z Sopotem, mały odpoczynek na plaży i zawróciłem w stronę Oliwy. Podjazd Bytowską w stronę domu przez Matemblewo i, dla odmiany, przez Morenę. Dawno już tam nie byłem i trochę się musiałem zastanowić nad wyborem drogi :-)

Dziś na Wiszących Ogrodach festyn osiedlowy, dmuchane zamki było widać już z daleka. Kajtek zjeżdżał z nadmuchiwanej zjeżdżalni. Kolejka w oczekiwaniu na zjazd na 30 minut :-)

Kajtek zjeżdża © adas

Przejażdżka z synem po osiedlu. Na kładkę nad obwodową – można już bez łamania przepisów przejechać rowerem – i z powrotem po Kartuskiej Pd, pod WZką i z powrotem do domku. Wieje zimny wiatr.

Do apteki na Chełmie.

Standardzik.

Czuję się jakiś taki przemęczony. W lasie faktycznie jakieś takie zielone lata w powietrzu, pcha się do ust, nosa i oczu. A ja nie zabrałem okularów.

Kajtek od tygodnia ma nowy rower, codziennie jeździ nim po osiedlu.

nowy rower Kajtka © adas

Dzisiaj pogoda się poprawiła (w sobotę wiało), więc wybraliśmy się na wspólną wycieczkę. Najpierw ddr wzdłuż Nowej Kartuskiej i na tyłach ekranów dzwiękochłonnych do drogi prowadzącej w stronę drogi przez poligon. Wszędzie wokół widziałem kupy śmieci i gruzu, masakra. Potem przez Staw Wróbla do drogi z płyt, gdzie postanowiłem sprawdzić jak mały radzi sobie w terenie. Wjechaliśmy więc na pierwszy wypłaszczenie, dalej już prowadziliśmy rowery aż do szczytu. Ale zjazd się udał, na szczęście bez upadku. Mały postój przy mostku na Strzyży i pojechaliśmy jeszcze w stronę Matemblewa. Potem już zawróciliśmy do domu, przez żółty szlak wzdłuż Strzyży i podjazdem drogą z płyt jumbo. Na koniec mały sukces: mamy na osiedlu taki mały ostry (nachylenie chyba 8°) podjazd, Kajtek na początku nie chciał go pokonać, ale go zdopingowałem i się udało!